Husky’s knuffelen in Tirol
Je ziet ze meestal in documentaires of op foto’s van avonturiers die naar het koude noorden trokken en daar een lange tocht aflegden met een slede voortgetrokken door… husky’s. Als je denkt dat een ontmoeting met deze uitermate aaibare honden enkel is weggelegd voor wie met een tentje in de sneeuw wil gaan kamperen, heb je het mis. Je hoeft er immers niet verder voor te reizen dan het Oostenrijkse Tirol.
Daar kan je Husky Ranch Angerberg bezoeken, waar eigenaar Martin Eigentler je vol trots voorstelt aan zijn troep van meer 20 husky’s. Ik trok er heen met een zestal andere bloggers en beleefde een fantastische ochtend.
Bij onze aankomst, kregen we meteen wat tips mee. We konden ons gewoon tussen de husky’s begeven en mochten ze aaien en knuffelen, maar enkel wanneer de honden zelf naar ons toe kwamen. Hen zelf benaderen deden we beter niet, want je wist nooit of ze daar wel zin in hadden.
De husky’s van Martin liepen gewoon los op hun eigen stuk grond en dat was opmerkelijk. Ze lagen niet aan kettingen en hadden geleerd zich als een troep te gedragen, onderlinge hiërarchie inclusief.
We vroegen ons af hoe de honden zouden reageren op ons bezoek. We hadden immers allemaal onze camera’s en gsm in de aanslag om foto’s te nemen. Gelukkig werden we al gauw gerust gesteld. Zodra we neerhurkten kwamen de dieren op ons af, gaven ze ons een kopje en plaatsen ze hun poot op onze knie. Grappige taferelen volgden waarbij bloggers huskyselfies probeerden te nemen en husky’s aan cameralenzen snuffelden.
Wat me echter vooral opviel, was de stilte. We bevonden ons te midden van een groot veld tussen de bergen en ik hoorde… niets. Geen gehuil, geen geblaf, enkel het kraken van de sneeuw wanneer iemand zich voorzichtig verplaatste. Er werd amper iets gezegd, want iedereen was onder de indruk van de enorme rust die de dieren uitstraalden, van de dikte van hun pels en de gewilligheid waarmee ze zich lieten aaien.
Tot Martin ergens heen liep. De honden werden rusteloos. Er stond iets te gebeuren. De slede! Martin begon de slede klaar te maken voor een tochtje en de husky’s wisten precies wat er te gebeuren stond. Ze namen hun plaats in als kinderen in een rij, zij aan zij en verbonden door de koorden van de slede. Blogster Suzy stapte op als passagier met Martin aan het stuur en nu klonk er een concert van geblaf. De honden wilden rennen en zodra de poort open ging, stoven ze ervandoor. Indrukwekkend.
De rit was mooi getimed, want even na hun terugkomst was het lunchtijd en kregen we de kans de hiërarchie van de troep in werking te zien. Sommige honden vlogen op het vlees af, terwijl anderen een stuk meenamen en het wat verder op aten en nog anderen even wachtten. Het was fascinerend en ik voelde me enorm dankbaar dit te kunnen bijwonen. We lieten de husky’s in alle rust hun muilen schoonlikken en vertrokken met een camera vol foto’s en een onvergetelijke herinnering.
Meer informatie over activiteiten met husky’s:
http://www.huskytime.at/abenteuer/abenteuer.htm
Ik ben 'Anne aus Tirol'. Dat klinkt een beetje als 'Anton aus Tirol', maar dat zijn dan ook bijna de enige overeenkomsten. Alhoewel winters skiën en de bergen ook diep in mijn hart verankerd zijn. Een van mijn andere passies is fotografie, waarbij mijn voeten vaak op de foto's te zien zijn. Deze gebruik ik ook graag om te (hard)lopen en de Tiroler bergwereld te verkennen.
