"Dit werk, het prepareren met de snowcat, dat is eigenlijk mijn hobby. Als ik in de herberg ben, zijn er altijd wel mensen die iets zoeken. Iedereen heeft wel iets van me nodig. Maar als ik op de loipe en wandelpaden aan het werk ben, dan heb ik even tijd voor mezelf. Als ik over het plateau rijd, weet ik zeker dat ik twee uur alleen ben: misschien kom ik een ree of een hert tegen of zie ik sporen. Hier kan ik me verwonderen over het feit hoe mooi het hier is en al het andere loslaten.

We hebben hier in Kartitsch geen groot skigebied, er is maar één afdaling en we hebben de langste sleeplift van Oostenrijk. Dat was een sensatie, maar vandaag de dag verwonderen mensen zich daar niet meer over, de tijden zijn veranderd. We hebben het erover gehad hoe we dit gebied nieuw leven in konden blazen. Al 15 jaar wordt hier op de hooggelegen parcours gewandeld, nu kunnen mensen hier in de winter ook genieten van onze vele winterse wandelpaden.
 
Een piste en een bergstation, dat is natuurlijk niets bijzonders. Maar het feit dat je een plateau in het bos hebt, met een prachtig terrein van zeven á acht kilometer op een constante hoogte van 2.000 meter, dat is wel heel bijzonder. Dat hebben wij alleen.”   

Heinz Bodner, hüttenwirt, herbergier, taxiondernemer, liftbeheerder

Heinz Bodner is 19 jaar wanneer hij besluit zijn baan als chef-kok in een goed restaurant in Salzburg te verruilen voor een leven in Kartitsch. Inmiddels voelt hij zich hier helemaal thuis als gastheer, herbergier, taxiondernemer, liftoperator. Hij rijdt op de snowcat en heeft zich, samen met anderen, ingezet zodat deze plaats een winderwandeldorp is geworden.