Dankzij de duidelijke, uniforme classifiatie van mountainbikepaden vinden alle soorten MTB-ers de ideale routes, van professionals tot beginnende mountainbikers.
Net als skipistes en wandelpaden zijn de goedgekeurde mountainbikeroutes ingedeeld in verschillende moeilijkheidsgraden. Niet alleen de steilheid van het traject bepaalt het niveau, ook de conditie van de paden is van invloed of een route wordt bestempeld als eenvoudig, gemiddeld, moeilijk of extreem zwaar.
Eenvoudige trajecten: blauw
Deze mountainbikeroutes zijn geschikt voor gezinnen met kinderen en zijn ook begaanbaar met een gewone fiets. De bestrating van deze paden is goed. De gemiddelde hellingsgraad (bergop- en afwaarts) varieert van 0% tot maximaal 5%. Op de blauwe trajecten hoeft u niet bang te zijn voor noemenswaardige risico’s. Als er eventueel sprake is van een gevaarlijk punt, dan wordt u hier met speciale borden op gewezen.
Middel zware trajecten: rood
Deze trajecten vragen om een flinke portie sportieve moutainbike ervaring en defensief rijgedrag. U kunt rekenen op een gemiddeld stijgings- en dalingspercentage van 5% tot 12%. Op deze routes zijn onoverzichtelijke bochtige secties mogelijk. Ook moet af en toe rekening worden houden met automobilisten die de hele weg in beslag nemen.
Zwarte trajecten: zwart
Dit zijn uitdagende MTB trajecten met veel gevaarlijke momenten. Deze paden overschrijden het maximale hellingspercentage van rode trajecten (12%) en ze zijn ook een stuk moeilijker. U moet de mountainbike technieken uitstekend beheersen en de route met een vooruitziende blik afleggen, zodat u uw bikegedrag steeds tijdig op de situatie kunt afstemmen.
Moeilijkheidsgraad van singletrails
De moeilijkheidsgraad beschrijft de kenmerken van de route voor zowel de afdaling als de beklimming tijdens goede weersomstandigheden en in sneeuwvrije tijd. Bij de beoordeling spelen de volgende criteria een rol: kwaliteit en ondergrond van het wegdek, hindernissen (treden, bordessen, trappen), hellingsgraad in de lengte in procenten, bochten (radius, lengte, hellingsgraad, hindernissen), breedte van het parcours, sprongen, valbeveiliging afhankelijk van de valruimte. Dit zijn de huidige moeilijkheidsgraden:
- Zeer gemakkelijke single trails zijn groen gemarkeerd (S0). Groene single trails zijn gemakkelijke beginnerstrails en zijn geschikt voor mountainbikers met weinig tot geen trail ervaring. Voorwaarde zijn basistechnische vaardigheden zoals de basispositie, balans en een veilige remtechniek.
- Gemakkelijke single trails zijn blauw gemarkeerd (S1-S2). Ze zijn geschikt voor beginnende en gevorderde trailrunners, maar vereisen een geavanceerde mountainbike-techniek en trail-ervaring. Een goede balans met gewichtsverplaatsing om obstakels te overwinnen, staprijden, een veilige bocht- en remtechniek en eventueel springtechniek zijn noodzakelijk.
- Matig moeilijke single trails zijn rood gemarkeerd (S2-S3). Rode single trails zijn gebouwd voor gevorderde trailrunners met veel trail ervaring. Ze vereisen een speciale rijtechniek en een goede tot zeer goede balans, bochtentechniek, remtechniek en springtechniek en gewichtsverplaatsing om hindernissen te overwinnen. Gestapeld rijden en basisvaardigheden in het nemen van haarspeldbochten zijn vereist.
- Moeilijke single trails zijn zwart gemarkeerd (S3 en moeilijker). Ze zijn voor trail experts met veel ervaring. Uitstekende rijtechnische vaardigheden zijn vereist om hoge technische rij-uitdagingen onder de knie te krijgen. Uitstekende balans, haarspeldtechniek, remtechniek, springtechniek en diverse trailtechnieken (bv. schakelen tussen achterwiel en voorwiel) zijn voorwaarden voor het rijden van deze trails.
Meer gedetailleerde informatie over de indeling en de moeilijkheidsgraad van mountainbikeroutes, single trails en bike parken vindt u hier.
