5 skipistes met cultstatus

De Olympische Winterspelen van 1976 bevestigden de reputatie van Oostenrijk als ski-natie. Destijds reisden 60.000 toeschouwers naar de Patscherkofel om Franz Klammer de Olympische afdaling te zien winnen. Bij de tussenstand stond hij echter slechts op de derde plaats. Klammer zette alles op alles, kwam meerdere keren bijna ten val en skiede zelfs van het eigenlijke parcours af in de "Bäreneck". Zijn durf leverde hem Olympisch goud op. En de "thuispiste" van Innsbruck ging de geschiedenis in.

De Valluga noordafdaling op de Arlberg wordt beschouwd als een van de meest spectaculaire freerideroutes in Tirol. De afdaling in diepe sneeuw in het skigebied Ski Arlberg is steil en blootgesteld - en dat is precies waarom hij beroemd en berucht is. Wat de route zo bijzonder maakt, is de weg naar de top. Als je de cabines van de Valluga II kabelbaan op ski's of snowboard wilt gebruiken, kan dat alleen met een berggids. Voor alle anderen eindigt de route bij het uitkijkplatform op 2.809 meter.

Brandende kuiten zijn gegarandeerd op de Schwarze Schneid in Sölden. Met 15 kilometer is dit de langste piste van Oostenrijk. Het bergstation van de Schwarze Schneid is het hoogste punt in het Ötztal dat je met de kabelbaan kunt bereiken. Vanaf de Rettenbachferner klim je bijna 2.000 meter de hoogte in naar het dalstation van de Gaislachkogelbahn. Uniek in Oostenrijk: het skigebied van Sölden bestaat uit drie toppen van drieduizend meter die per lift bereikbaar zijn.

Ongeveer 90.000 toeschouwers komen elk jaar naar de Hahnenkamm race in Kitzbühel en 260 miljoen mensen kijken naar de race op het scherm. De Streif wordt beschouwd als het moeilijkste parcours ter wereld. In de hoogste discipline leggen de atleten 860 hoogtemeters af in minder dan twee minuten en springen ze tot 80 meter hoogte. De gemiddelde snelheid is 103 kilometer per uur. Afgezien van het raceweekend is de piste de hele winter open voor recreatieve atleten.

Als een piste zo steil is dat zelfs de ski's fladderen tijdens de afdaling, heb je niet alleen stalen zenuwen, veel vaardigheid en vers geslepen kanten nodig om hem te bedwingen - zonder een flinke dosis moed is het bijna onmogelijk om op de Black Ibex op de Kaunertaler gletsjer te komen. Met een hellingspercentage van 87,85% voelt de 500 meter lange afdaling op de steilste piste van Oostenrijk aan als een vrije val. Ter vergelijking: elke piste met een hellingspercentage van 40% of meer wordt geclassificeerd als een "zwarte piste"! De Black Ibex is daarom, zonder overdrijving, zwarter dan zwart en mag alleen worden bedwongen door ervaren skiërs.