Skiën

Tips voor een dagje Innsbruck

Ben je niet bekend met de "Karrinne" en de "Kofel"? Zo voelde ik me toen ik een paar jaar geleden naar Innsbruck verhuisde. Ik heb Innsbruck en zijn skigebieden een dag voor je verkend - en ontdekte een aantal insidertips die misschien zelfs nieuw zijn voor sommige inwoners.

Niemand hier is verbaasd dat ik met ski's op mijn rugzak door de stad fiets. In Innsbruck doen veel mensen het in de winter - zelfs op doordeweekse dagen. Studenten slaan colleges over, kantoorpersoneel neemt vrij, leraren verplaatsen hun gymles naar de skipistes en mensen in de pensioengerechtigde leeftijd hebben hier sowieso de meeste skidagen per seizoen. Ik ben nu ook een van deze ski-gekke inwoners van Innsbruck. Ik parkeer mijn fiets op een sneeuwbalworp afstand van de oude binnenstad van Innsbruck bij de kabelbaan Hungerburg. Een skileraar in een rood skipak staat naast de roltrap die naar de kabelbaan leidt. Hij begroet me. We praten kort over hoe praktisch het voor hem is om als skileraar boven de stad te werken - in het skigebied op de Nordkette, die anderhalve kilometer verderop al door de ochtendzon wordt beroerd.

08:00 // Start bij het dalstation van de Hungerburgbahn

De Hungerburgbahn, ontworpen door wijlen Zaha Hadid, is me bijgebleven sinds ik in 2012 naar Innsbruck verhuisde. Voor mij is de Hungerburgbahn de "Stairway to Heaven" - losjes gebaseerd op het gelijknamige nummer van Led Zeppelin. Als de sneeuwcondities goed zijn, vertrek ik op mijn toerski's richting Seegrube zodra ik bij de Hungerburg aankom. Vandaag doe ik dit niet en stap ik meteen in de Nordketten kabelbaan, die me naar Seegrube brengt. Terwijl Innsbruck met elke meter klimmen kleiner wordt, vraag ik me af hoe de sneeuwcondities in de Karrinne vandaag zullen zijn.

9:00 // Met de eerste gondel naar de Hafelekar

Ik heb de Seegrube bereikt, maar mijn eerste tussenbestemming voor vandaag ligt een paar honderd meter hoger. Ik stap meteen in de volgende gondellift, die van de Seegrube naar de 2.300 meter hoge Hafelekar gaat. De sneeuw kleeft aan de rotsen. Off-piste skiërs hebben hun sporen achtergelaten in de steile geulen ertussen. Een nachtmerrie voor mensen die alleen op de piste zijn, een droom voor freeriders. Voor de zekerheid zet ik mijn lawinepieper aan, ook al weet ik dat de lawines hier regelmatig worden afgewaaid door de liftoperators en dat er vandaag een laag lawinewaarschuwingsniveau is. Op de Hafelekar giert een ijzige wind in mijn gezicht. Ondanks dat ik warme handschoenen draag, bevriezen mijn vingers als ik naar het begin van de geul sjok. Met een stijgingspercentage van zeventig procent is dit een van de steilste skiroutes ter wereld. Menig kantoor en collegezaal van de universiteit is op mooie, verse sneeuwdagen verlaten vanwege deze geul.

Vandaag niet. De reden hiervoor is waarschijnlijk de kwaliteit van de sneeuw. Een beetje poedersneeuw op een keiharde basis - de omstandigheden voor een afdaling in de gully kunnen beter, maar het zou genoeg moeten zijn voor een goede foto. De fotograaf die me vergezelt, worstelt zich op zijn snowboard over de bevroren moguls. Ik doe mijn best om soepele bochten te maken. Maar het hoogtepunt is toch wel het uitzicht. Ik stop keer op keer om van het uitzicht op de stad te genieten. De Patscherkofel, de echte "lokale berg" van Innsbruck, rijst op aan de overkant. Ik wil er vandaag naartoe om de gondellift uit te proberen die eind 2017 is geopend - als de tijd het toelaat.

10:00 // Snowpark, bar en skilessen op de Seegrube

De Karrinne spuugt me uit bij de Seegrube. Groepen kinderen glijden over de beginnerspiste achter skileraren aan. Vlak ernaast rijzen moguls en sprongen op uit de sneeuw - het legendarische Nordkette Skyline Park. Een freeskiër springt, draait zich voorover door de lucht en landt als een kat weer op zijn voeten. Op de terugweg naar de stoeltjeslift passeert hij de "Cloud 9 Bar". De wind blaast zachte loungemuziek in mijn oren. Ik bestel een limonade bij de sneeuwbar. "Er is elke vrijdagavond een DJ in de iglo," zegt de barman, waarbij hij met een vervolg "alleen elke vrijdag" aangeeft dat het wat hem betreft nog vaker zou mogen.

11:00 // Afdaling en koffiepauze bij "Hitt & Söhne".

Vanaf de Seegrube ski ik direct naar beneden naar de Hungerburg. Er zijn hier zoveel afdalingsmogelijkheden dat ik ze liever niet opnoem. Bovendien zouden de die-hard locals het me nooit vergeven als ik "hun" afdalingen zou verklappen. De Nordkette is een van de weinige skigebieden zonder besneeuwingsinstallaties en daarom kun je alleen via de officiële piste naar de Hungerburg afdalen als er voldoende sneeuw ligt. Vandaag is zo'n dag.

Als ik bij de Hungerburg aankom, drink ik een cappuccino met Leo Baumgartner in het café "Hitt & Söhne". Hij runt deze coole mix van café, bar en winkel voor skifreaks, locals en toeristen. Bij het kiezen van een naam voor zijn café liet Leo zich inspireren door een opvallende rotspunt op de Nordkette bergketen, die de naam "Frau Hitt" draagt.

Hoogtepunten in het Nordkette skigebied

12:00 // Comfortabel met de bus naar de Patscherkofel kabelbaan

Mijn skidag gaat verder terwijl ik naar de bushalte om de hoek loop. Vanaf hier vertrekt buslijn J elke tien minuten. Hij verbindt Hungerburg met het dalstation van de Patscherkofelbahn. Wintersporters reizen gratis op deze busroute. Een laatste blik omhoog naar de Nordkette. Tijdens de reis door de stad kan ik een paar minuten achterover leunen. Ik raak aan de praat met drie Amerikaanse toeristen in de bus. Zij reizen ook naar de Patscherkofel - maar alleen voor het prachtige uitzicht, niet om te skiën.

Kort na het middaguur komt de bus aan bij het dalstation van de nieuwe Patscherkofel kabelbaan. Skilessen storten zich op de beginnerspiste, kinderen en toeristen rijden omhoog met de sleeplift. Het nieuwe restaurant, met de toepasselijke naam "Das Hausberg", wordt druk bezocht en direct ernaast is een grote sportwinkel met skiservice en alles wat daarbij hoort. Ik spring meteen in een van de nieuwe tienpersoonsgondels, die me in slechts vijftien minuten naar een hoogte van bijna 2.000 meter brengen. Een enorme vooruitgang vergeleken met de oude trambaan, waar een uur wachten normaal was op drukke dagen. Bij het bergstation doen een paar hun toerski's om en gaan verder naar de top, die vanaf hier ongeveer 300 meter hoger ligt. Verschillende bewegwijzerde routes voor toerskiërs leiden van het dalstation helemaal naar de top, en je kunt de route verkorten met de gondelbaan als je dat liever doet.

14:00 // De Patscher Alm, een geheime tip

Voor velen is de schuilhut Patscherkofel naast het bergstation een favoriete plek om een hapje te eten. Deze keer kies ik voor een minder bekende stopplaats, de Patscher Alm. Houd links aan en sla net voor het middenstation linksaf de piste af - en je bent in wat waarschijnlijk de gezelligste stopplaats in het skigebied is. Alpenherbergier Heidi Kaltschmid biedt een kleine maar zeer goede selectie gerechten. De alpentosti en kaasknoedels smaken uitstekend, maar ik ben het meest onder de indruk van de zelfgemaakte abrikozentaart. Heidi en haar man brengen elke herfst alles wat ze nodig hebben met de auto en in de winter vervoeren ze het verse voedsel in hun rugzakken en op ski's naar de alm. Heidi vertelt me dat er geen andere manier is om hier in de winter te komen. Op donderdag is de Patscher Alm open tot half tien 's avonds, wanneer vooral skitoerers graag langskomen.

15:30 // Afdaling op Olympisch parcours

Ik ga terug de vallei in. Goede skiërs waarderen vooral de drie kilometer lange afdaling op de Patscherkofel, waar de Oostenrijker Franz Klammer in 1976 Olympisch goud won. Ik doe het iets rustiger aan en kom na een goede tien minuten bij het dalstation aan. De dag skiën zit erop, maar de avond is nog maar net begonnen, wat ook het grote voordeel is van skiën in Innsbruck - de bus brengt je snel terug naar het centrum.

Hoogtepunten in het skigebied Patscherkofel

  • Skigebied Patscherkofel

    Kilometer pistes: 19 km hoogte: 1.009 - 1.965 m
    • Eenvoudige afdalingen: 5,0 km
    • Gemiddelde afdalingen: 10 km
    • Moeilijke afdalingen: 4,0 km
    Meer informatie over: titel

17:00 en later // leuke plekken om de avond door te brengen in Innsbruck

Berg de ski's snel thuis op en ga naar de Moustache voor een biertje en een falafel schotel. Of naar de "Kater Noster" voor een "Innsbruck Mule". Als je misschien wel de beste burrito van de stad wilt eten, ga dan naar "Machete". Deze drie favoriete plekken van mij liggen allemaal op vijf tot tien minuten loopafstand. Als je mensen ziet zitten in skikleding en ze hoort winkelen over de "zache Karrinne" of de "lässig Kofeltour", kun je je nu mengen in het gesprek. Want je weet: dat is normaal - hier in Innsbruck.

Tirol nieuwsbrief

De berg roept? Onze nieuwsbrief ook!

In onze wekelijkse nieuwsbrief onthullen we de beste vakantietips voor Tirol.