10 dingen die je nog niet wist over de Piburger See

1. goed beschermd en grondig onderzocht: een van de oudste natuurmonumenten van het land

Al heel vroeg werd erkend dat de Piburger See een plek was waar je goed voor moest zorgen. Al in 1929 werd het meer uitgeroepen tot natuurmonument. Sindsdien is de Piburger See niet alleen een van de best beschermde meren in Tirol, maar ook een van de grondigst onderzochte. Sinds 1931 worden er hydrologische studies uitgevoerd en sinds 1975 loopt er een intensief studieprogramma door het Instituut voor Zoölogie en Limnologie (Wetenschap van de Binnenwateren) van de Universiteit van Innsbruck. Het gebied vormt nog steeds een belangrijke habitat voor zeldzame dieren en planten (zie punt 4). Bij een bezoek aan het meer moet je daarom bijzonder rekening houden met de omgeving - kamperen, luisteren naar luide muziek en barbecues zijn niet toegestaan bij het meer.

2. de vorming van het meer? Een catastrofe!

Het ontstaan van de Piburger See hebben we te danken aan een natuurramp. Oorspronkelijk was de bodem van het meer gewoon een oude dalgroef die parallel liep aan het Ötztal. Een enorme aardverschuiving na de laatste ijstijd blokkeerde deze trog, waardoor het meer kon stuwen. Zelfs vandaag nog getuigt het omringende sprookjesbos met zijn enorme rotsblokken, nu begroeid met mos en varens, van deze historische gebeurtenis.

3 Hij die God niet eert... De legende van de arrogante boeren

Als de wetenschappelijke uitleg over de oorsprong van de Piburger See te onromantisch voor je is, zijn er talloze legendes en mythes rond het meer. Er wordt gezegd dat er ooit een prachtige vlakte was met een trotse boerderij op deze locatie. Omdat de arrogante boeren de kerkelijke feestdagen niet respecteerden en zelfs op Maria-Hemelvaartdag het hooi van de velden haalden, zakte de boerderij in de grond en kwam er een heldergroen meer voor in de plaats.

4 Een zeldzame schoonheid: de witte waterlelie

Als je een wandeling maakt rond de Piburger See, ontdek je afhankelijk van het seizoen veel mooie en zeldzame plantensoorten, waaronder goudsbloemen, moederkruid en lelietjes-van-dalen. Vooral de witte waterlelies zijn prachtig, want die vind je zelden op deze hoogte. Deze mooie drijvende planten zijn streng beschermd - dus plukken is verboden. Als je het toch probeert, wees dan gewaarschuwd: volgens de legende wordt iedereen die probeert een waterlelie (in de volksmond ook wel "zeemeerminroos" genoemd) te plukken, de diepte in getrokken door griezelige zeemeerminnen. We zouden het risico niet nemen!

5. Oude documenten en nieuwe eigenaren: een lange geschiedenis van het meer

Het Piburgermeer is door de jaren heen eigendom geweest van verschillende mensen en instellingen. Zoals blijkt uit een document, schonk de toenmalige vorst het meer in 1282 aan de abdij Stams in het Oberinntal als een "aanhangsel" van de naburige boerderij Piburg. Dit document is overigens een van de oudste bewaard gebleven documenten in Tirol. Pas vele eeuwen later, in 1876, verwierf de familie Pfaundler het meer. Zij bouwden het eerste lido aan het meer in 1885 en karakteriseerden ook de omgeving, onder andere met de bouw van het prachtige Seebichlhof. In 1980 kocht de gemeente Oetz uiteindelijk het grootste deel van het meer, waarvan een klein deel nog steeds in het bezit is van de familie.

6. Zwemmen, roeien, wandelen: Het meer verkennen

Er zijn veel manieren om de Piburger See te ontdekken en te beleven. In de zomer is zwemmen de belangrijkste activiteit - maar dat kan alleen bij het lido in het zuidoosten van het meer. Het is bijzonder idyllisch om in een roeiboot over het meer te glijden - een bootverhuurservice met klassieke houten boten maakt dit mogelijk. Gemotoriseerde boten en andere drijvende voertuigen zijn niet toegestaan om de rust en de natuur van het meer te bewaren. Wie liever vaste grond onder de voeten heeft, moet de prachtige rondwandeling proberen: Het duurt ongeveer een uur om rond het 800 meter lange en 250 meter brede meer te lopen.

7e Nessie in het Ötztal? Het meermonster van de Piburgersee

Geloof het of niet, maar een monsterlijke zeeworm leeft niet alleen in Loch Ness in Schotland, maar ook in de diepte van het Piburgermeer (maximale diepte: ongeveer 25 meter), waar het het hele jaar door 4 graden is. Ter ere hiervan hebben de plaatselijke bewoners een paar jaar geleden zelfs een hobby-triatlon opgezet: de "Piburger Seawurm". Maar toen te veel deelnemers en toeschouwers de wedstrijd een paar jaar later bestormden, werd deze geannuleerd. Je wilt het zeemonster immers niet wakker maken met te veel drukte.

8. Prachtige filmset: Hoe het Piburgermeer naar China kwam

Het Piburgermeer heeft zelfs het koninkrijk van het Midden gehaald. Een paar jaar geleden diende het als filmset voor de eerste Chinees-Oostenrijkse coproductie die in Tirol werd opgenomen. "Winterhitte" is een romantische film waarin een jonge Chinese vrouw naar Tirol reist, daar leert skiën en verliefd wordt op een plaatselijke bewoner. We weten niet hoe de film in China is ontvangen, maar de Piburger See heeft er zeker een paar nieuwe fans bij gekregen.

9 Ice Ice Baby: het Piburgermeer in de winter

De Piburger See is niet alleen een prachtig zwemmeer, maar ook op elk moment van het jaar een bezoek waard: in de lente, als de natuur ontwaakt, in de herfst, als de bomen van kleur veranderen en vooral in de winter, als het water bevriest en het meer open is voor schaatsen. Dan kun je soepel over het ijs glijden, pirouettes draaien en de markante top van de Acherkogel bewonderen.

10. meel en water: de inwoners van Piburg hebben hun molen terug

Tot 1914 had Piburg (het gelijknamige stadsdeel Oetz) een eigen molen. De toevallige vondst van historische molenstenen leidde ertoe dat de Piburgse fonteinvereniging ongeveer 100 jaar later een replica van het voormalige molengebouw bouwde op een paar meter afstand van de oorspronkelijke locatie. De nieuwe molen is volledig functioneel en heeft ook een eigen oven. Nu kunnen de inwoners (en geïnteresseerde kinderen als onderdeel van een workshop) weer hun eigen brood bakken.