Eindelijk onderweg!
Als kind reisde fotograaf Fabian Zapatka vaak met zijn ouders naar Tirol. Nu herhaalde hij één van deze reizen met zijn 5-jarige dochter Fanny. Hij reed met haar van Berlijn naar Tirol. Om tijdens de pandemie onderweg te kunnen zijn, om zijn dochter kennis te laten maken wat voor hem zo belangrijk was als kind, om haar de Alpen te laten zien, die ze nog nooit eerder in het echt had gezien.
Meneer Zapatka, was het de eerste keer dat U op reis ging met uw dochter?
Ja, dat was de eerste keer. Voorafgaand aan de reis hebben we veel tijd samen doorgebracht. Ik had niet zoveel opdrachten als fotograaf tijdens de pandemie, mijn vriendin bleef fulltime werken, dus nam ik het grootste deel van de familiezorg op mij.
Hoe was die tijd tijdens de pandemie voor jullie?
In het begin maakten we vele kleine uitstapjes, knutselden veel en lazen boeken. Dingen dus, die de gewone dagelijkse routine een beetje doorbraken. Maar naarmate de tijd verstreek, sleepten we ons een beetje van dag tot dag, en toen kwam ik op het idee om vanuit Berlijn naar “huis” te rijden.
Fabian Zapatka
De fotograaf, geboren in 1978, groeide op in München. Hij verliet de school vroegtijdig, verhuisde naar Berlijn en werkte een aantal jaren als acteur voordat hij voltijds fotograaf werd. Zapatka heeft verschillende boeken gepubliceerd, o.a. "Vader" (door Kerber), waarin hij zijn vader, de acteur Manfred Zapatka, begeleidt aan het einde van zijn carrière in het ensembletheater
Je komt uit München.
Precies. Maar ik ben er tot nu toe maar zelden met Fanny geweest - en slechts één keer in de bergen, namelijk toen ze een baby was. Ik was vroeger met mijn ouders vooral in de regio “Tiroler Zugspitze” op vakantie. Ik wilde Fanny een stukje van de wereld laten zien, waarin ik ben opgegroeid.
Wat verbindt jou nog met de wereld uit je kindertijd?
Als ik dat landschap terugzie, dan voel ik me meteen in opperbest humeur. Precies hetzelfde gebeurt als ik ergens anders ter wereld ben en bergen en landschappen zie, die me herinneren aan Tirol. Ook al woon ik al heel lang in Berlijn, de Tiroolse bergen maken deel uit van mijn identiteit. En gek genoeg denkt Fanny ook dat ze half uit het zuiden en half uit Berlijn komt, want ik kom uit Beieren. Bergen en meren, Beieren en Tirol lopen daar in elkaar over. Het was geweldig voor haar om eindelijk "mijn wereld" en op de één of andere manier ook “haar wereld” te leren kennen.
Hoe was de reis van München naar Tirol?
Spannend. We namen de trein. Geleidelijk veranderde zich het landschap, werd het heuvelachtiger, de bergen werden hoger. Ik herkende vele plekken, canyons, rivieren, bergkammen. Het was erg leuk om die coulisse weer te zien. Ik heb die bergen echt gemist. En voor Fanny was deze reis natuurlijk één groot avontuur.
Wat was het eerste dat je deed nadat jullie aangekomen waren?
Nadat we ingecheckt waren, gingen we met de kabelbaan naar de top van de Zugspitze. Dat was een highlight natuurlijk! Eerst moest Fanny wennen aan de ijlere lucht daar, maar toen was ze erg onder de indruk. Op de top lag nog veel sneeuw, hoewel het zomer is. Dat was heel erg bijzonder.
Aan het einde van de staalkabels rijst de Zugspitze op uit de wolken. Het hoogteverschil van 1.725 meter van het dalstation naar de top kost de twee slechts een paar minuten in de moderne gondel. “Maar we hadden eigenlijk een lange reis achter de rug, een op en neer door de tijd van de pandemie,” zegt Fabian Zapatka.
Na aankomst op 2.950 meter hoogte moet Fanny eerst wennen aan de onbekende hoogte.
De Zugspitze is het hoogtepunt van de reis. Fanny is meteen gecharmeerd van de enorme berg sneeuw. “Later schreef ze een ansichtkaart aan haar beste vriend Ferdi. Tijdens de pandemie was hij vaak haar enige speelkameraadje van dezelfde leeftijd,” vertelt Zapatka.
Het is niet altijd gemakkelijk om tijdens zo'n reis de behoeften van volwassenen en kinderen te verzoenen. Hoe was dat voor jou?
Dat was geen probleem. We hebben samen ons programma besproken, dat strakker getimed was dan normaal. Dat was zeker een uitdaging voor Fanny, maar het beviel haar uiteindelijk zeer goed. En we lieten ook altijd tijd over voor spontane ideeën. En waar Fanny in Berlijn vaak nogal gefixeerd op mij was, was ze in Ehrwald vaak op zichzelf. Anders is ze ook een beetje kieskeurig als het om eten gaat. Dat was in Tirol geen enkel probleem. Schnitzel is haar ding.
Hoe zag jullie programma eruit?
We wandelden heel veel. Zo is er vanuit Ehrwald een kinderwandelpad. Je passeert een waterval, waadt door een beekje, zoekt dieren achter rotsen en beantwoordt allerlei vragen. Het is een grote ronde. En aan het eind kreeg Fanny als beloning: een wandelbadge. Het hangt nu aan haar rugzak, die ze elke dag meeneemt naar de kleuterschool.
Fanny haalt water uit de Gaisbach bij Ehrwald voor haar drinkfles. Aan haar zijde sinds haar aankomst in Ehrwald: een knuffelbever.
Fanny haalt water uit de Gaisbach bij Ehrwald voor haar drinkfles. Aan haar zijde sinds haar aankomst in Ehrwald: een knuffelbever.
Een kind dus, dat tevreden is met de hele dag wandelen?
We gingen ook zomerrodelen. Niet echt iets wat ik leuk vind omdat ik altijd een beetje angstig ben, wat Fanny dan weer erg grappig vond. Tot op de dag van vandaag plaagt ze me er soms mee. Bij de finish op de rodelbaan is een foto gemaakt, die je vervolgens met een magneet aan je koelkast kunt hangen. En daar staat hij nu in onze keuken. We brachten een heleboel mooie herinneringen mee uit Tirol.
De ruige rotsen van de Zugspitze komen voorbij. Na de regionale trein en de taxi is de gondel het derde vervoermiddel op deze dag: “Een welkome afwisseling na maanden waarin Fanny en ik bijna elke dag een kort ritje op de bakfiets maakten.”
Speeltuin in de bergen: bij het dalstation Ehrwald begint een wandeling waarbij acht kleine puzzels moeten worden opgelost en de juiste oplossingsnummers moeten worden verzameld. “Ik was blij dat ik voor één keer niet zelf een spel hoefde te bedenken in een Berlijns park,” zegt Fabian Zapatka. Na het succesvol voltooien van de opdrachten ontvangt Fanny natuurlijk haar speldje bij het toeristenbureau van Ehrwald.
Wetterstein: Vader en dochter zitten tot diep in de nacht samen op het terras. Uiteindelijk worden ze alleen omringd door de donkere contouren van de bergtoppen. Later valt Fanny voor het eerst in slaap zonder verhaaltje voor het slapengaan.
Is jullie relatie veranderd door de reis?
Ik denk dat het voor ons allebei belangrijk was om iets te doen, ver weg van het dagelijks leven, weg van onze routines en normaliteit. Onze relatie is altijd hecht geweest, maar deze reis heeft het nog hechter gemaakt. Ik vind het belangrijk dat kinderen soms alleen reizen met één ouder, je leert elkaar anders kennen, je bent verder weg van de gebruikelijke ouder-kind dynamiek. Het is ook goed als kinderen hun ouders in een andere omgeving ervaren, dat schept vertrouwen.
Kun je je aan een soortgelijke reis met je vader of moeder herinneren?
Mijn ouders hebben nooit alleen met mij gereis. Maar mijn jongere zus en ik waren vaak op reis met mijn moeder, maar ook met mijn vader. Ook al was dat eerder een noodzaak als een bewuste keuze; deze reizen zijn altijd iets speciaals voor mij geweest.
Rustige zone: “Zodra we de deur van onze hotelkamer openen, nemen we elke hoek over en strooien we onze spullen zonder nadenken overal rond,” zegt Zapatka. In het hotel valt de spanning van de afgelopen maanden van hen beiden weg.
Rustige zone: “Zodra we de deur van onze hotelkamer openen, nemen we elke hoek over en strooien we onze spullen zonder nadenken overal rond,” zegt Zapatka. In het hotel valt de spanning van de afgelopen maanden van hen beiden weg.
Hoe heb je de reacties op jou en Fanny als reizend duo ervaren?
Zelfs vandaag de dag lijken reizende vaders met kinderen nog niet alledaags. De reacties in Tirol op mij als alleenreizende vader met dochter waren niettemin zeer positief: "Aha, dat is fijn! Dat kennen we alleen van moeders.”
Dus een vader-kind trip verrast velen nog steeds. Maak je er binnenkort nog één?
In elk geval. Eigenlijk wilden we in de winter terug naar Tirol, maar dat was helaas niet mogelijk. Maar volgende zomer herhalen we onze reis. Ik denk dat het goed zou zijn als we er een gewoonte van maken. Ik mis de bergen zeer en zou ze graag samen met Fanny verder willen verkennen.
Built with Shorthand
