De beste plek om een ontdekkingstocht te beginnen is het Haus der Musik. De weerspiegeling van de moderne glazen gevel aan de noordkant vangt alles wat Innsbruck maakt tot wat het is: het oude centrum getuigt van de middeleeuwse geschiedenis van de stad, de Hofkirche van zijn renaissancepracht, de Hofburg van zijn barokke pracht en de Nordkette-bergketen die boven alles uittorent op de achtergrond van de nabijheid van natuur en sportieve activiteiten.
Vanaf het dakterras heb je een indrukwekkend panoramisch uitzicht: In het zuiden zie je de Jezuïetenkerk, het traditionele Academisch Gymnasium (opgericht door de Jezuïeten als Latijnse school in 1562), de plaatselijke berg Patscherkofel en de Bergisel met zijn skischans. Daarachter rijzen de Stubaier Alpen op. Richting het noordwesten reikt het uitzicht over de oude stad naar de populaire wandelbestemming Hafelekar en verder naar de wijk Hötting. Het eeuwenoude gezegde "Hötting ist ein Königreich und rundherum liegt Österreich“ komt in me op.
Schuin tegenover het Haus der Musik staat de Hofkirche. Deze herbergt de indrukwekkende ceremoniële graftombe (maar niet de stoffelijke resten) van keizer Maximiliaan I, die wordt bewaakt door 28 levensgrote bronzen figuren (de "Schwarzmandern"). De Tiroolse vrijheidsstrijder Andreas Hofer ligt begraven in de linker zijbeuk van de Hofkirche.
De poort van de Hofkirche leidt naar de Franziskanerplatz. Op zaterdag nodigen rommelmarkten en vlooienmarkten je uit om te snuffelen, en in de zomer zijn er verschillende ijssalons. Il Convento (12 Gault-Millau punten) is de plek waar je terecht kunt voor lekker Italiaans eten. Direct daarachter staat het Lechle-Haus, een van de oudste gebouwen in het stadscentrum, waar tijdens renovatiewerkzaamheden delen van de oude stadsmuur en een houten plafond uit de 13e eeuw zijn blootgelegd.
Wie van de Burggraben naar het oude centrum wandelt, moet een korte omweg maken door de Schlossergasse naar Café Munding. Het oudste koffiehuis van de stad, dat al sinds 1803 in familiebezit is, nodigt niet alleen uit voor koffie met gebak, maar ook voor kleine ontdekkingen: In een vitrine staat de eerste mechanische deegmixer van Innsbruck (in 1850 rechtstreeks uit Amerika geïmporteerd), terwijl de koffie nog steeds uit een legendarische Faema-machine komt (in 1964 gekocht voor de Olympische Winterspelen). Op de gevel kijkt het Mariahilf-schilderij uit 1529 van Lucas Cranach de Oudere uit over het plein. Hoewel het slechts een kopie is, is het zeker de moeite waard om het te bekijken, want het origineel is alleen te zien in de kathedraal van Innsbruck tijdens de vasten- en adventsperiode.
Kiebachgasse 10 herbergt een van de mooiste binnenplaatsen van de stad. Het is niet toegankelijk voor het publiek, maar je kunt het zien vanaf de verste tafel van de Weißes Rössl. Sommige scènes uit de film "The Freedom of the Eagle" uit 2002 met Tobias Moretti, in de rol van Andreas Hofer, werden hier opgenomen. Het laatgotische gebouw dateert uit de late 13e eeuw. In de 18e eeuw werden de kamers gebruikt als klaslokalen voor de Theresiaanse Normaalschool.
Waar de Kiebachgasse en de Seilergasse elkaar kruisen, vind je het zogenaamde "Vier-Viecher-Eck". In de middeleeuwen was het hier druk met veehandelaren. Eeuwenlang nodigden herbergen met dierennamen gasten uit om op deze hoek te dineren. Van het kwartet Goldener Löwe, Goldener Hirsch, Roter Adler en Herberg Wit Paard bestaat echter alleen de laatste nog, die naast de stroper in Seilergasse 5 stevige regionale specialiteiten biedt voor elk moment van de dag. Tot in de jaren 1960 werd de "Vier-Viecher-Eck" nog gebruikt als centrum voor de wasvrouwen van Sellrain, die zorgden voor de vuile was van de bevolking van Innsbruck.
Aan het einde van de Kiebachgasse staat het historische Hotel Goldener Adler. Hier hield Andreas Hofer op 15 augustus 1809 een van zijn legendarische toespraken voor een menigte nationale verdedigers. Een fragment uit deze toespraak is te lezen in de steen die in het prieel tegenover de ingang van het hotel is ingemetseld. Maar Andreas Hofer was niet de enige prominente gast die het hotel sinds 1390 heeft ontvangen. Persoonlijkheden als Goethe, Mozart en Jean-Paul Sartre hebben hier ook gelogeerd.
De Ottoburg, de oorspronkelijke residentie van de graven van Andechs en een van de oudste gebouwen van de stad, ligt schuin tegenover het hotel tussen de herberg en het Gouden Dak. Vijf origineel bewaard gebleven salons nodigen je uit om te dineren in een historische sfeer.
Het juweel van de oude stad is het Gouden Dak met zijn 2.657 vuurvergulde koperen dakspanen. Keizer Maximiliaan liet het koper leveren uit de zilver- en kopermijn Schwaz. Niemand weet echter precies hoeveel kilo goud er daadwerkelijk op het dak van de Oriel ligt. De eerste geregistreerde diefstal van dakpannen vond plaats in 1750, gevolgd door soortgelijke incidenten in 1998 en 2007. In 2012 werden zeven dakpanelen gestolen tijdens renovatiewerkzaamheden, maar uiteindelijk vonden ze allemaal hun weg terug op het dak. De 'eerlijke dieven' zijn tot op de dag van vandaag onbekend.
Rond het Gouden Dak en het Museum van Keizer Maximiliaan dat daar is gehuisvest, zullen oplettende kijkers enkele steegjes herkennen uit de Duits-Oostenrijkse Netflix-serie "Totenfrau" (Dode vrouw), gebaseerd op de bestseller van de Tiroolse auteur Bernhard Aichner. De afgevlakte stenen steunpilaren voor aardbevingen zijn ook zichtbaar op veel van de gevels van de huizen in de steegjes. Deze werden aan het eind van de jaren 1770 aan de gebouwen toegevoegd nadat de aarde alleen al in één jaar meer dan 100 keer had geschud.
Het plein van de kathedraal opent zich achter het Gouden Dak. Het is het enige ingesloten plein in de stad en biedt historische flair met uitzicht op de Sint-Jakobskathedraal en het huis van hofcomponist Marc Antonio Cesti. Een deel van een Ritsche (middeleeuws grachtensysteem), dat werd gevonden tijdens bestratingswerkzaamheden, wordt momenteel tentoongesteld aan de voorkant van het plein. Op de bankjes onder de bomen kun je het beste van het plein van de kathedraal genieten. Je kunt ook naar de bar Vos en Haas in het antieke gewelf je uit om te genieten van creatieve drankjes en natuurlijke wijnen.
In de naburige Hofgasse is het zogenaamde Riesenhaus (Reuzenhuis) (nummer 12) een merkwaardig juweeltje. Het werd in 1480 gebouwd voor de 2,20 meter hoge kasteelreus Nikolaus Haidl en is nu beroemd om zijn fluisterboog: twee gebogen stenen kanalen rechts en links van de deur geven fluisterboodschappen door van de ene kant van de boog naar de andere. Er wordt gezegd dat de wensen die in de boog worden gefluisterd daadwerkelijk uitkomen...
Na onze wandeling van het Haus der Musik via de Franziskanerplatz naar het Riesenhaus komen we niet ver van ons vertrekpunt terug en kunnen we de dag comfortabel afsluiten in de oude stad.
Bij de uitgang van de oude stad leidt de Inn-brug naar de wijk St. Nikolaus. Nikolaus. Deze brug was rond 1170 de eerste verbinding tussen de zuid- en noordoever van de rivier en gaf de stad ook zijn naam. Direct erachter ligt het Waltherpark met ruime groenzones, speeltuinen en sportvelden. Op initiatief van de Tiroolse literatuurprofessor Ignaz Vinzenz Zingerle werd het park in de 19e eeuw gewijd aan de Duitse dichter Walther von der Vogelweide, wiens standbeeld nu voor het basketbalveld staat.
Er is ook een klein uitkijkplatform aan de oever van de Inn: de zogenaamde "Dürerblick". Kunsthistorici geloven dat Albrecht Dürer precies op deze plek in 1494 het eerste gekleurde uitzicht op Innsbruck schetste. Het origineel hangt in de Albertina in Wenen en een kopie is verwerkt in de linker pilaar van het platform.
Achter het Waltherpark nodigt de Innstraße je uit om je onder te dompelen in de nostalgische sfeer van St. Nikolaus. De monumentale gevels bieden schilderachtige fotomomenten, terwijl de door de eigenaar beheerde winkels je uitnodigen om rond te snuffelen. Een koud biertje drink je het best in het Bier-Krügerleen traditionele pub die vooral populair is bij de plaatselijke bevolking. Voor speciale souvenirs is het de moeite waard om een omweg te maken naar Seifen Waldede oudste zeepfabriek van Innsbruck (opgericht in 1777). Op zaterdagochtend biedt de boerenmarkt op Hans-Brenner-Platz bezoekers regionale specialiteiten. In december ruikt het naar glühwein en Kiachl op de rustieke en sfeervolle kerstmarkt.
Dit is een van de slogans van de stad Innsbruck. Na een rondleiding door St. Nikolaus nodigen schaduwrijke bomen, bankjes en uitzichten langs beide oevers van de Inn je uit om te blijven hangen. Het ideale startpunt voor een wandeling is het marktplein bij de Innbrücke, waar kleine bars en restaurants in de rij staan - perfect voor een verfrissing tussendoor. Terwijl vooral studenten hier graag samenkomen voor een ontspannen samenzijn, biedt de achtergrond van de kleurrijke rij Mariahilf-huizen een van de beste Instagramplekken van de stad. Op een steenworp afstand lonkt de markthal met restaurants, cafés en verse specialiteiten.
De middag kan perfect worden doorgebracht in de bruisende hoofdwinkelstraat van Innsbruck. Tussen traditionele winkels en internationale merken vind je alles wat je hartje begeert - en een winkelcentrum met een bewogen geschiedenis: het warenhuis 'Tirol' werd in 1908 opgericht door de joodse families Bauer en Schwarz. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het onder dwang geüniformeerd en overgedragen aan de Duitse ondernemer Ferdinand Kraus. Na de oorlog nam de stad Innsbruck het gebouw over, dat sinds 1966 zijn huidige naam draagt. In 2010 heeft de Britse sterarchitect David Chipperfield het gebouw opnieuw ontworpen. De verspringende gevelopeningen bootsen de historische huizenrij in de straat na, terwijl de lichtdoorstroomde glazen koepel binnenin zich opent naar het bergpanorama.
Tip: Op de tweede verdieping bevindt zich het digitale museum van de Tirol beleven de mogelijkheid om de geschiedenis en cultuur van Tirol op een tot nu toe ongeziene manier te beleven via interactieve cinema en virtual reality.
Een korte omweg door de Fuggergasse leidt van de Maria-Theresien-Straße naar de Landhausplatz - ideaal voor een tussenstop met koffie en wafels bij de Ontbijtclub. Het plein werd voor het laatst gemoderniseerd in 2008. Vandaag de dag is het vooral de skaterscene van de stad die hier samenkomt rond de 36 nieuw geplante bomen (een voor elk parlementslid, zoals Innsbruckers met een knipoog zeggen). Het opvallende Landhaus in het oosten van het plein, gebouwd in 1938 als "Gauhaus", doet architectonisch denken aan de Reichstag in Berlijn. Maar als je goed kijkt, zie je dat de gevel niet recht is, maar licht gebogen (een verwijzing naar de vleugels van de Tiroolse adelaar).
De adelaar troont ook majestueus op het Bevrijdingsmonument in het midden van het plein, dat de Franse bezettingsmacht in 1948 oprichtte ter nagedachtenis aan de gevallen soldaten van Innsbruck. De witmarmeren poort heeft vijf openingen waarvan de smeedijzeren roosters symbolisch permanent open staan. Andere monumenten zoals het pogrom-monument, de eenwordingsfontein en de Maultasch-sokkel liggen verspreid langs de lange zijden van het plein.
Aan het zuidkant van de Maria Theresiastraat staat de Triomfboog, die in 1765 werd gebouwd voor het huwelijk van aartshertog Leopold - de zoon van Maria Theresia - met de Spaanse prinses Maria Ludovica. Oorspronkelijk was de boog alleen bedoeld als een feestelijk versierde houten boog, maar de keizerin liet de constructie in steen bouwen nadat haar man Franz Stephan onverwacht overleed tijdens de festiviteiten. Tegenwoordig herdenkt het fresco aan de noordkant zijn dood, het fresco aan de zuidkant het huwelijk. De as van de poort is afkomstig van de voormalige voorstadspoort.
Wilten, ooit een Romeinse militaire post (Veldidena) en in 1904 opgenomen in Innsbruck, begint achter de Triomfpoort. De wijk verwelkomt zijn bezoekers met een charmante cafécultuur - bijvoorbeeld in de Kater Noster, karaffu, Heublumeof in de WILTENwaar je 's ochtends kunt brunchen en 's middags kunt genieten van cocktails. Wilten is ook de thuisbasis van talrijke liefdevol ontworpen winkels en kleine kunstgalerieën.
Het centrum van de wijk is Wiltener Platzl, een plek met een mediterrane flair. Hier vindt in de winter een kerstmarkt plaats met exposanten uit Wilten en in de zomer het openluchtleven. Aanrader: het cultuurcafé Le Murge gevestigd in een mooi Biedermeierhuis, de romantische boekwinkel Narcissen in de Leopoldstraße 36 en, als je daarna honger hebt, het vegetarisch-veganistische restaurant Olijf vlak naast de deur.
Tip: Als je ook op zoek bent naar een bijzondere vegetarische of veganistische culinaire ervaring in Innsbruck, is de Een groene tafel in Pradl iets voor jou. Hier dineren alle gasten aan één grote tafel. Er wordt een dagelijks wisselend, creatief 5-gangenmenu geserveerd (altijd biologisch, regionaal en seizoensgebonden).
Als je toch al op stap bent in Wilten - bijvoorbeeld bij de basiliek, het Gasthaus Bierstindl of de Bergisel skischans ontworpen door Zaha Hadid - heb je de mogelijkheid om spontaan op tramlijn 6 te stappen. Al meer dan 100 jaar baant de zogenaamde Waldbahn zich een ontspannen weg uit de stad richting Igls. Onderweg stopt hij bij kasteel Ambras, de mystieke Keltische bomencirkel in Tantegert en het idyllische meer Lanser See. Vanaf het eindpunt in Igls kun je buslijn J nemen naar de andere kant van de vallei tot aan Hungerburg.