Sportklimroutes liggen op een maximale hoogte van 25-30 meter, zodat een lang touw voldoende is om omhoog en omlaag te klimmen. Alpine klimmen wordt meestal aangeduid als multi-pitch routes. Dit houdt in dat je een route met meerdere lengtes beklimt, tussendoor belays opzet en soms aan het eind naar beneden abseilt.
De meest voorkomende klimschalen in dit land zijn de UIAA schaal (bijv. 7-; voornamelijk in Europese sportklimrotsen) en de Franse schaal (bijv. 6a+; in internationale sportklimrotsen, Frankrijk en meestal in Tirol). Iedereen die in Tirol klimt moet zich daarom vertrouwd maken met de Franse schaal en, indien nodig, een conversietabel bij de hand hebben, omdat de twee schalen aanzienlijk verschillen vanaf de middelmatige moeilijkheidsgraad.
Er zijn talloze sportklimtuinen in Tirol met routes van alle moeilijkheidsgraden. Deze gebieden zijn bijzonder geschikt voor klimmen vanwege de bescherming en de kwaliteit van de rotsen. Klimparadijs biedt gratis topos en informatie over de klimtuinen voor bijna alle klimgebieden.
Naast een klimgordel, zekeringsapparaat en touw bevat de klimuitrusting op de rots ook snelbinders, extra schroefkarabiners en natuurlijk een helm. Je kunt een uitgebreide paklijst voor beginners hier. Iedereen die buiten klimt, moet naast een perfecte beveiligingstechniek ook kennis hebben van binden.
Klimroutes voor beginners en gezinsvriendelijke klimtuinen met een royale wandbasis en talloze routes in graad drie tot vijf vind je hier.
De "Silence" route in Flatanger, Noorwegen, wordt nog steeds beoordeeld als 9c als de moeilijkste klimroute ter wereld. Hij werd voor het eerst beklommen door Adam Ondra in 2017. Er zijn slechts twee andere routes ter wereld die op deze schaal worden beoordeeld. Onlangs klom de Tiroolse professionele klimmer Jakob Schubert een 9c in hetzelfde gebied.
In onze maandelijkse nieuwsbrief onthullen we de beste vakantietips voor Tirol.