moeilijkheidsgraad:
gemiddeld
Lengte:
10,2 km
duur:
5:00 h
hoogtemeters bergafwaarts:
631 m
Wild. Romantisch. Eenzaam. Op de bergtoppen tussen de rivieren Inn en Lech zijn we weg van de drukte. We genieten van de rust en de ongerepte natuur. Tijdens onze pauzes genieten we van het indrukwekkende landschap en de schilderachtige bergmeren, anders concentreren we ons op de route naar Steinsee Hütte. Een glas rode wijn en een schouderklopje zijn vandaag op hun plaats.
Veeleisende etappe over zwarte bergpaden. De route bevat steile klimmen en afdalingen en uitdagende grindpaden. Plakken, rotsblokken die met touwen zijn vastgezet en onbeschutte passages vereisen zeer goede trefzekerheid, concentratie en conditie.
(Let op: Württembergerhaus is in 2024 wegens renovatiewerkzaamheden gesloten voor overnachtingen. Verkort etappe 20 naar de Steinseehütte)
Routebeschrijving: Volg het bord "Württemberger Haus" direct achter de Hanauer Hütte. Even later splitst het pad zich - we gaan in de richting van "Steinseehütte" (niet "Württemberger Haus"). Vlak voor de beek splitst het pad zich opnieuw - "Steinseehütte" staat hier twee keer aangegeven. Voor de Hintere/ Östliche Dremelscharte neem je route nr. 625 (links). Volg vanaf nu altijd de borden "Steinseehütte". De route klimt al snel tegen een steile helling omhoog naar het bekken tussen de Dremelspitze en de Kleiner Schlenkerspitze. Na het oversteken van steenslagpaden leidt een onberispelijk pad steil omhoog door een keteldal in de richting van de Östliche Dremelscharte. In het bovenste gedeelte moet een smalle, met touwen gezekerde geul (scree) worden overgestoken.
Aan de andere kant loopt het pad steil naar beneden door weiden en daalt dan zachtjes af langs het Steinsee meer naar de Steinseehütte. Vanaf de hut daal je weer een klein stukje af en klim je vervolgens licht omhoog naar de Steinkarscharte. Daarachter doorkruis je grashellingen en steenslag voordat het pad steiler klimt door rotsen en vervolgens steenslag naar de Roßkarscharte. Na het zadel daalt u steil af in een smalle rotsachtige geul (touwen), later in het iets bredere keteldal over steenslag naar beneden in een bekken. De route loopt vervolgens over weidehellingen en steenslaghellingen en klimt matig. Uiteindelijk gaat de route steil omhoog naar het Gebäudjoch. Daarna gaat het over zwarte aarde over een slecht, onbeveiligd pad steil bergafwaarts naar grashellingen, die worden overgestoken. Uiteindelijk daalt de route in serpentines af naar het Württemberger Haus.
