moeilijkheidsgraad:
gemiddeld
Lengte:
10,2 km
duur:
5:00 h
hoogtemeters bergafwaarts:
631 m
Ravijnen, kloven, keteldalen en steile weideflanken - dit klinkt allemaal niet als een wandeling in het park en dat is het ook niet. We luisteren naar onszelf, controleren het weer en weten van de laatste 21 etappes: We kunnen het! Niet in de laatste plaats omdat Tirol ons beloont met een overweldigend panorama. Bovendien kunnen we ons ondanks alle ontberingen ongeremd tegoed doen aan Tiroolse smaken: Gröstl. knoedels. Donuts.
Moeilijke etappe over zwarte bergpaden. Zekerheid, hoogtevrees en alpiene ervaring zijn noodzakelijk, vooral voor de beklimming van de Grießlscharte. Dit gaat via een soort steile schoorsteen (beveiligd met touwen). Erg glad in natte omstandigheden door de aarde. Sneeuwvelden moeten worden overgestoken, steile weideflanken en grindpaden overwonnen. Zeer goede conditie vereist.
Routebeschrijving: Vanaf de Memminger Hütte over een smal, lemig en, als het nat is, glibberig pad, aanvankelijk direct en al snel vrij abrupt naar beneden over weidehellingen in de richting van het Parseiertal. Het pad loopt vervolgens over (weide)hellingen (meerdere keren door ravijnen) en daalt dan in zuidwestelijke richting af in het Parseiertal (in het onderste deel met kabels). Dit eerste deel gaat voornamelijk over glooiend terrein.
Aan de andere kant klimt het pad over een onberispelijk pad, eerst matig steil door dun bos, later steiler door weilanden. Je bereikt dan de Langkar, aan de rechterkant waarvan (in de nazomer naast het sneeuwveld) het zeer goede pad (nauwelijks steenslag) matig klimt. Later wordt de route steiler en verschuift hij naar links. Uiteindelijk via een soort schoorsteen (beveiligd met touwen) vrij steil en deels over zwarte aarde (pas op als het nat is!) omhoog naar de Grießlscharte. Dan, met een licht hoogteverlies en een korte tegenklim, steil en deels bergopwaarts naar de Winterjoch (de Augsburger Höhenweg takt net onder de Winterjoch af). Vanaf de Winterjoch daalt u een klein stukje over steenslag, langs de Stierkopf en nu meer rotsachtig omhoog naar de Kopfscharte. Vanaf de Kopfscharte steekt het pad de grashellingen over en gaat uiteindelijk zuidwaarts - licht stijgend en dalend - naar de Ansbacher Hütte.
